Indywidualna 60 minutowa konsultacja online ze specjalistą AML podczas której odpowiemy na Twoje pytania i omówimy dokumenty które posiadasz oraz usprawnimy cały proces.
Praktyczny e-book czyli zbiór wymagań dla Instytucji Obowiązanych wraz z opisem dokumentacji, przykładami prania pieniędzy i poradnikiem jak nie paść ofiarom przestępców, którzy chcą wykorzystać gotówkę do prania pieniędzy.
Dedykowane dla kantorów procedury wewnętrzne do samodzielnego dostosowania pod rozmiar działalnosci. Formularze PEP i KYC klientów.
Ankieta Analizy Ryzyka z dokładnymi wskazówkami, dzięki której w około 40 minut samodzielnie dokonasz oceny ryzyka.
Analiza transakcji jest niezbędna, aby zidentyfikować i monitorować podejrzane operacje, które mogą być związane z praniem pieniędzy, zapewniając zgodność BUP z przepisami AML. Powinna obejmować zbieranie danych o klientach, transakcjach, analiza kwot ponadprogowych - wynikających z wymagań GIIF oraz nałożonych przez KNF, stosowanie list sankcyjnych oraz PEP oraz zgłoszenia do GIIF.
Instytucje obowiązane mają obowiązek sporządzania dokumentu oceny ryzyka AML, który pomaga zidentyfikować i zminimalizować zagrożenia związane z praniem pieniędzy. Ocena ryzyka musi być regularnie aktualizowana.
Szkolenia z zakresu AML są kluczowe, ponieważ dzięki temu spełnisz wymóg ustawowy, ponad to zapewniają pracownikom wiedzę potrzebną do rozpoznawania podejrzanych transakcji i skutecznego reagowania na ryzyka związane z praniem pieniędzy. Regularne szkolenia pomagają firmie spełniać wymogi prawne oraz minimalizować ryzyko finansowe i reputacyjne.
Posiadanie wewnętrznej procedury AML to jedno z podstawowych wymagań nałożonych na Instytucje Obowiązane. Jest ważne, ponieważ zapewnia zgodność firmy z przepisami prawnymi dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Dodatkowo, procedura ta wyznacza jasne zasady postępowania. Procedura powinna być dostosowana do specyfiki działalności i jej skali.
Polskie przepisy dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy (AML) i finansowaniu terroryzmu nakładają na instytucje obowiązane, w tym na kantory, szereg istotnych obowiązków. Celem tych regulacji jest ochrona sektora wymiany walut przed wykorzystywaniem do celów przestępczych, takich jak pranie pieniędzy czy finansowanie terroryzmu. Wymagania te można podzielić na pięć kluczowych kategorii, które obejmują m.in. ocenę ryzyka, wdrożenie środków bezpieczeństwa finansowego oraz współpracę z odpowiednimi instytucjami nadzorującymi.
Identyfikowanie i ocenianie ryzyka.
Kantory muszą regularnie przeprowadzać ocenę ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Analiza ta obejmuje identyfikację potencjalnych zagrożeń wynikających z charakterystyki klientów, szczególnie w przypadku transakcji gotówkowych, wysoko-kwotowych lub regularnych transakcji wymiany walut. Kantory powinny również uwzględniać obszary geograficzne, z których pochodzą klienci, i identyfikować transakcje realizowane na rzecz klientów z krajów o podwyższonym ryzyku.
Wdrożenie i stosowanie środków bezpieczeństwa finansowego.
Na podstawie zidentyfikowanego ryzyka, kantory są zobowiązane do wdrożenia odpowiednich środków bezpieczeństwa finansowego. W praktyce oznacza to weryfikację tożsamości klientów dokonujących dużych transakcji, monitorowanie niestandardowych operacji oraz zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku transakcji gotówkowych przekraczających ustalone limity. Środki te muszą być proporcjonalne do ryzyka, a wdrożone działania powinny być dostosowane do specyfiki działalności kantorowej.
Gromadzenie i przekazywanie informacji.
Kantory mają obowiązek gromadzenia danych o swoich klientach, ich transakcjach oraz podejrzanych działaniach. Przede wszystkim, muszą monitorować transakcje wysokokwotowe i analizować źródło funduszy klientów. W przypadku podejrzenia prania pieniędzy, informacje te muszą być niezwłocznie przekazane do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (GIIF). Monitorowanie klientów dokonujących regularnych wymian dużych sum gotówki jest kluczowe w kontekście przeciwdziałania praniu pieniędzy.
Współpraca z GIIF.
W przypadku podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, kantory mają obowiązek współpracować z GIIF. Obejmuje to nie tylko zgłaszanie podejrzanych transakcji, ale także dostarczanie wszelkich dodatkowych informacji oraz dokumentacji na żądanie GIIF. Kantory muszą także przestrzegać procedur wstrzymywania podejrzanych transakcji i być gotowe na szybkie reagowanie na prośby o udostępnienie danych.
Wdrożenie procedur i zapewnienie sprawnej organizacji.
Kantory muszą wdrożyć wewnętrzne procedury AML, które zapewnią skuteczne zarządzanie obowiązkami związanymi z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy. Procedury te powinny obejmować szkolenia dla pracowników, monitorowanie transakcji, identyfikację klientów oraz wdrażanie odpowiednich środków bezpieczeństwa finansowego. Wewnętrzna organizacja kantorów musi być skonstruowana w sposób, który pozwala na szybkie wykrywanie podejrzanych działań i reagowanie na nie zgodnie z wymogami prawnymi.
Praktyczna wiedza
w
Przystępnej formie.
KRS: 0001065025
Kraków, Sołtysowska 12B
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.